سنگ حالب URETERAL CALCULI

هدف از درمان جراحی بیماران دارای سنگ حالب این است که پاک شدن کامل سنگ با کمترین اسیب برای بیمار حاصل شود. بهبود در تکنولوژی جراحی مانند سنگ شکنی برون اندامی، یورتروسکوپی، ابزار بسکت (جهت خارج کردن سنگ) و لیزر هولمیوم باعث شده توانایی پزشکان در درمان سنگ با هر اندازه و موقعیتی امکان پذیر شود. البته این نکته را باید ذکر کرد که هر سنگ حالبی نیاز به مداخله جراحی ندارد. سنگ های 4 میلی متر یا کمتر خود به خود دفع می شوند (اگرچه هنگام دفع با ناراحتی و درد همراهند). سنگ حالب با هر اندازه ای می تواند با انسداد کلیوی همراه شود و لذا باید دقت کرد که گذشت زمان جهت دفع خود به خودی باعث اسیب برگشت ناپذیر به کلیه نشود. درنبود فشار خارجی یا تنگی داخلی ، قطر سنگ مهم ترین فاکتور جهت تعیین احتمال دفع خود به خودی سنگ است. البته تعیین اندازه سنگ با عکس ساده شکمی گاهی باعث اشتباه می شود. در 59% موارد سایز بیشتر، در 15% سایز کمتر و در 26 % سایز برابر با اندازه واقعی نشان می دهد. در یک مطالعه دیده شده که احتمال دفع خود به خودی سنگ کمتر از 4 میلی متر 80 %، سنگ 4 تا 6 میلی متری 59% وبیشتر از 6 میلی متری 21% است.  همچنین احتمال دفع سنگ به موقعیت آن در حالب بستگی دارد: سنگ های بالای حالب 22%، حالب میانی 46% وپایین حالب 71% احتمال دفع دارند. در بیمار دارای سنگ 5 میلی متر یا کمتر معقول است در قدم اول، درمان انتظاری جهت دفع خود به خودی سنگ را در نظر گرفت.  دیده شده درمان با تامسولوسین یا نیفدیپین باعث افزایش احتمال دفع سنگ های پایین حالب می شود. محل سنگ های بالای حالب بیشتر با سنگ شکنی برون اندامی و سنگ های حالب تحتانی با یورتروسکوپی وسنگ شکن درون اندامی قابل درمان هستند. حجم سنگ سنگ های کمتر از 5 میلی متر معمولا خود به خود دفع می شوند. در سنگ های خیلی بزرگ حالب انجام یورتروسکوپی وسنگ شکن درون اندامی موثر تر است. در این موارد در صورت انجام سنگ شکنی برون اندامی احتمالا جهت پاک شدن کامل سنگ نیاز به چند جلسه سنگ شکنی است. دوره بیماری از انجا که سنگ حالب باعث انسداد مسیر خروجی کلیه می شود، این انسداد پس از چند هفته باعث کاهش کارکرد کلیه واسیب برگشت ناپذیر کلیوی می شود. حداکثر زمانی که می توان به سنگ حالب فرصت داد تا خود به خود دفع شود، 3 تا 4 هفته است. پس از این مدت حتی در صورت نداشتن علامت باید اقدام درمانی قطعی انجام شود. درد درد علامت اولیه بیماری می باشد و به علت اتساع حالب می باشد. درمان درد در مرحله حاد با نارکوتیک ها( مخدر های تزریقی) ، یا داروهای NSAIDs  می باشد. داروهایی مثل کترولاک با کاهش جریان خون یک طرفه کلیه تا 35% باعث کاهش تولید ادرار و در نتیجه کاهش اتساع پشت سنگ و درد می شود.   عفونت عفونت همراه با سنگ حالب یا پیلونفریت انسدادی، بیماری ناشایعی نیست ومی تواند یک اورژانس اورولوژی محسوب شود. بیماران اغلب با تب وعلائم شوک عفونی مانند کاهش فشارخون مراجعه می کنند.در این مرحله رفع فوری انسداد ضروری است. انتظار بیمار انتظار بیمار ممکن است که باعث تغییر روش درمانی شود. در سنگ های حالب با احتمال کم دفع خود به خودی، برای بیمار باید انواع روش های درمانی قابل انجام توضیح داده شودومنافع  وخطرات هر کدام ذکر شود. اگر چه یورترسکوپی وسنگ شکنی درون اندامی از سنگ شکنی برون اندامی روشی تهاجمی تر است اما بیمار سریعتر  و در یک مرحله بهبود می یابد. بیماران تک کلیه بیماران دارای سنگ حالب که تنها یک کلیه دارند یا تنها یک کلیه دارای فعالیت است نیاز به توجه ویژه دارند. رفع انسداد کلیه منفرد باید فوری و به صورت قطعی باید انجام شود.