درمان سل ستون مهره ای پشتی و کمری

تشخیص قطعی سل ستون فقرات بر اساس کشت مثبت از محل ضایعه می باشد. کشت مثبت را در 5/85 درصد از بیمارانی که هم درگیر ریوی و هم خارج ریوی داشته اند، در 5/83 درصد از کسانی که صرفاً درگیری ریوی داشته اند و در 5/76 درصد از بیمارانی که صرفاً درگیری خارج ریوی داشته اند می توان بدست آورد.

درمان جراحی سل ستون فقرات (مهره ای) پشتی و کمری

هدف از درمان سل ستون فقرات، متوقف کردن پیشرفت بیماری، پیشگیری از تغییر شکل فقرات و در صورت وجود انحراف در فقرات، اصلاح آن و جلوگیری از پیدایش فلج در اندام تحتانی است.

امروزه اکثراً در درمان بیماری سل ستون فقرات، علاوه بر داروهای ضد سل، توصیه به عمل جراحی دبریدمان نیز می شود و صرفاً در مواردی که امکانات کافی جهت جراحی وجود ندارد از داروهای ضد سل به تنهایی استفاده می شود.

بهتر است که 4-3 هفته قبل از عمل جراحی سل ستون فقرات، درمان با داروهای ضد سل را شروع کرد و سپس اقدام به جراحی کرد.

عمل جراحی در اغلب موارد، شامل دبریدمانی قدامی فقرات و انجام فیوژن با Strut Graft (استفاده از گرافت تری کورتیکال کرست ایلیاک، فیبولا یا ندنده ها) می باشد.

اندیکاسیون های جراحی سل ستون فقرات عبارتند از:

1-      وجود علایم عصبی (اگر چه ممکن است علایم عصبی با درمان صرفاً طبی خوب شوند ولی با جراحی تسریع در بهبودی را خواهیم داشت.)

2-      درگیری بیش از یک مهره که احتمال کلاپس و کیفوز را افزایش می دهد.

3-      مقاومت به درمان آنتی بیوتیکی که نیازمند به تخلیه آبسه باشد.

4-      عود مجدد بیماری.

5-      کیفوز شدید (حتی در فاز حاد بیماری) یا پیشرونده.

6-      کاهش پیشرونده عملکرد ریوی

اگر درگیری در بیش از دو مهره باشد، لازم است که علاوه بر فیوژن قدامی، فیوژن خلفی نیز با یا بدون وسیله گذاری انجام شود. اغلب لازم است که بعد از جراحی سل ستون فقرات به مدت 12-9 ماه از محافظ خارجی جهت تسریع در جوش خوردگی، استفاده شود.

منبع: کتاب درسنامه ارتوپدی و شکستگی ها