علائم سل ستون مهره ای پشتی و کمری

نشانه های سل ستون مهره ای پشتی و کمری

آنمی، هیپوپروتئینمی و افزایش مختصر ESR را در بیماران مبتلا به سل ستون مهره ای کمری شاهدیم. انجام تست پوستی (PPD)، کمک کننده می باشد، ولی ارزش تشخیص قطعی ندارد. نکته مهم این است که انجام PPD در بیماری که قبلاً سابقه واضح عفونت سلی داشته ممنوع است. چون می تواند باعث واکنش شدید ایمنی و تخریب پوست در محل تست PPD گردد (بنابراین در بیمار که فکر می کنیم سل مجدداً فعال شده است، انجام PPD ممنوعیت دارد.)

باید رادیوگرافی کامل از فقرات و قفسه سینه به عمل آید. در ابتدای بیماری، درگیری فقرات به صورت استئوپروز و کاهش خفیف ارتفاع دیسک بین مهره است. در مراحل پیشرفته، کلاپس مهره ای را داریم. وجود تورم نسج نرم و کلسیفیکاسیون دیر رس نسج نرم قویاً به نفع سل می باشد.

از بین رفتن اوستئوپروز، محو شدن آبسه پاراورتبرال، محو شدن فضای بین مهره ای و جوش خوردن دو مهره مبتلا به یکدیگر، دال بر بهبود بیماری است.

با انجام CT اسکن و MRI می توان میزان دقیق گسترش ضایعه و درگیری نخاع را تحت بررسی قرار داد. در سل منتشر بهترین اسکن جهت بررسی استفاده از اسکن گالیوم می باشد.

منبع: کتاب درسنامه ارتوپدی و شکستگی ها