اتاق بهبودی یا واحد مراقبت پس از بیهوشی

 بیماران پس از بیهوشی عمومی (استنشاقی یا وریدی) یا بی حسی های منطقه ای باید تا بیداری کامل و هوشیاری مناسب و برطرف شدن بی حسی و پایداری علایم حیاتی در اتاق بهبودی و در موارد ویژه در بخش مراقبت های ویژه تحت نظر و مراقبت نزدیک و دقیق قرار گیرند.زیرا دوره پس از بیهوشی و جراحی یکی از خطرناک ترین دوره های بیماری میباشد.
... معمولا تعداد تخت های بخش مراقبت های ویژه 1/10 کل تخت های فعال بیمارستان است.بخش های مربوطه توسط یک گروه از پزشکان با تخصص های گوناگون و پرستاران و کارکنان دوره دیده و ورزیده و با امکانات و وسایل لازم مراقبت می شوند.معمولا تعداد تخت های لازم در اتاق بهبودی ½ تعداد تخت های فعال عمل یا معادل 2 تخت به ازای هر 4 جراحی انجام شده در 24 ساعت میباشد.اتاق بهبودی باید دارای کلیه وسایل مراقبتی و درمانی و نجات بخشی باشد.کارکنان لازم شامل:یک سرپرست-یک پرستار مجرب-دو تکنسین و بهیار و کارکنان حمل و نقل(بیماربر) میباشند که در فضایی مناسب به وظایف خود عمل مینمایند.مسئول اصلی اتاق بهبودی باید یک متخصص بیهوشی باشد.

اتاق بهبودی باید در کنار اتاقهای عمل قرار داشته باشد و معمولا زیر نظر بخش بیهوشی و به وسیله پرستار مسئول و کارکنان ورزیده اداره میشود و در تمام مدت 24 ساعت فعال است و مراقبت از بیمار تا بیداری کامل را به عهده میگیرد تا بیمار را بتوان به بخش مربوطه پس از جراحی فرستاد که میتواند بخش های عادی یا قلبی-ریوی و یا مراقبت های ویژه و یا حتی فرستادن بیمار با همراه به منزل باشد.

اتاق بهبودی باید جهت کار راحت-مطمئن و به اندازه ی کافی بزرگ بوده و احتمال دسترسی به سر بیمار از هر طرف وجود داشته باشد.نور کافی این اتاق از شرایط اساسی است و حتما باید از نور سفید استفاده گردد زیرا در این شرایط هرگونه تغییر زنگ بیمار سریعا جلب توجه خواهد نمود.زنگ اخبار اضطراری نیز تعبیه میشود و سیستم آن به اتاق های عمل و اتاق پزشکان بیهوشی وصل میگردد.

مراقبت از بیماران پس از بیهوشی از مسئولیت های پرسنل ریکاوری است و ضروری ترین اقدامات پرستاری در این بخش انجام میپذیرد.به همین دلیل پرستاران با تجربه و ماهر جهت کار در این واحد انتخاب میشوند.در اتاق ریکاوری پرستار چگونگی برخورد با بیماران پس از بیهوشی و مهارت های لازم در این خصوص را آموخته و آگاهی او به مرحله آزمایش گذاشته خواهد شد.بیمار بیهوش به هیچ عنوان تنها به حال خود رها نمیشود.تحت نظر گرفتن مستمر بیماران و سرعت در تصمیم گیری عوارض احتمالی را کاهش خواهد داد.محل زخم از نظر خون ریزی احتمالی و همچنین عوارض ناشی از داروهای بیهوشی دقیقا کنترل میشود.علایم حیاتی هر 10 دقیقه یک بار ثبت شده و هرگونه تغییر ناگهانی در شرایط و وضعیت بیمار به پرستار مسئول ریکاوری اطلاع  داده میشود تا در اسرع وقت تصمیم گیری لازم صورت گیرد.


منبع:
اصول مراقبت های ویژه در اتاق بهبودی-فاطمه قارداشی

بازبینی:
دکتر حسنخانی(عضو هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی تبریز)